Det bankar ein på di dørDet bankar ein på di dør frå skjermen si flimrande rute, eit barn, eit rop frå verda der ute, eit skrik frå ei verd som blør. Men biletet skifter, og det som vi såg, vert gøymt bak dei nye og lokkande ting. Programmet det sviv i ein einaste ring, og barnet vert gløymt. Det bankar ein på di dør med naglemerkt, såra hand. Og då forstår du, om ikkje før, at barnet du gløymde, var Han! Johan Sorknes (til innhold) |