Kransen om krossen

Å, om eg kunne legge

om den kross som bar min Frelsar,

ein krans av roser som ei løn

for klungeren han bar!

Dei kronar han med torner,

med spott dei kongen helsar.

Ein kjærleik utan grense,

ei bøn, det er hans svar.

Å, om eg kunne vere

der ved krossen i Hans nærleik

og bere dyre gåva hen

til Han, Guds soningslam,

ei gåve som kan syne

mi takksemd for hans kjærleik.

Men alt eg har å gje han,

det vert mi synd, mi skam.

Då bed han meg å kome

og å gje han denne gåva.

Han kastar ho i havsens djup

og aldri meir ho finn.

Så gjev han meg si rettferd,

slik han i Ordet lova.

Då får eg gje han kransen:

Mitt hjarta, sjel og sinn.