Haugtussa

DØMD

Det kveldar um Haust yvi laage Land.
Eit Havbrak vaknar ved Nordan-Strand.

Blaakalde Skyir kviler i Vest.
Dagens Auga sloknar og brest.

Myrane søv under Taake-Feld.
Aa-sus varslar i stille Kveld.

Trolldom lurer i Jordslags Eim; -
Veslemøy hastar med Smalen heim.

*

Men nede paa Bøen, ved Elvestrand
saag ho ein underleg gamall Mann.

Knebrok hadd' han og Kufte sid;
høyrde kje heime i denne Tid.

Daa fekk ho so hjarteleg vond ein Kvekk
kunde kje koma av tverran Flekk.

Men Mannen tusla paa Elvebard
der attum den eldgamle Skiftesgard.

Tusla og stræva forutan Ro;
sleit og lyfte, men Garden stod.

Lyfte og sleit utan Ro og Rast;
men Steinane laag som i Muren fast.

Daa skreik han og grét av Barmen trong,
skreik og grét til det vart som Song.

*

Eg hev som vigde Mammons Træl
for vesal Vinning selt mi Sjæl;
for dette arme Stykke Jord
eg fraa meg Fred og Frelse svor.
No finn eg aldri Heim og Hamn,
Gud hjelpe meg i Jesu Namn!

Den ut er dømd or Himmelrik'
som her i Verdi gjorde Svik;
han miste Ord, han miste Tru
og kann kje millom Vénir bu.
No veglaus driv min brotne Stamn,
Gud hjelpe meg i Jesu Namn!

Eg gjekk som ærelause Svein
og flutte denne Deildestein;
eg braut mitt Ord, og braut mi Tru
og kann kje millom Vénir bu.
Eg finn kje Fred og Faderfamn,
Gud hjelpe meg i Jesu Namn!